Kapatın Işıkları

kapattım ışıklarını günün,
unuttu pencere gelen rüzgarı,
bir garip mavi sızdı içeri, baharın esintisinde.

bitirdi yalnızlıkları şair unutulmuş şiirlerinde,
elini son kez dayadı bıraktığı kadehe,
saçlarında unutmuştu o geçtiği her şeyi.
bir şarkı söyledi `kimse` için,
eşlik etti gece sesliliğine.
bıraktı, zaten yarım kalmış her şeyi.

ağır ağır yürüdü ayakları dünyanın,
gözlerini kapatıp sessizce
başka bir dünya düşledi şair, buralardan çok uzakta...
uyku bastırdıkça geceyi
inat etti yalnızlığa...
baktı, son kez yıldızlarda kaybolmuş geceye
ölüme sarıldı ardından,
kapandı ışıkları bütün hayatın.

13 haziran 12.38