Depresyona neden girilir? Depresyondan nasıl çıkılır?

                 

"Bu yazıya başlarken psikolog veya psikiyatrist olmadığımı özellikle belirtirim. Yazı sadece ve sadece kendi deneyimlerle yazılmıştır. Benim yazdıklarım Nasrettin hoca misali. Damdan düşene en çok damdan düşen biri yardımcı olabilir bence."

 

Sebebi şu anda önemli değil, ben 2013 Mart ayında depresyona girdim. Sanırım mart ayıydı, çünkü depresyon çok ilginç bir şey. Bir şeylerin garip gittiğinin farkındasın ama grip gibi şu tarihte oldum diyemiyorsun. Çünkü bir süre sanırım bir ay kabullenmemekle geçiyor. Her şeyin düzeleceğine inanıyorsun. Ama düzelmiyor emin ol. Hayatımda bu dönemde ölüm ya da sağlıkla ilgili bir problemim olmadı. Sadece psikolojik başka nedenlerim vardı, ama bu nedenlerin bile tam olarak depresyona sebep olduğunu söyleyemem. Sadece bu sebepler ek olarak tetikleyici oldu. Ben şimdi aşama aşama girdiğim depresyonumu anlatacağım sizlere. Depresyona girenlere faydam dokunacağını düşünüyorum. Bu yazıyı yazmamın yegâne sebebi budur.

Depresyona nasıl girdiğimi ilk söylediğim gibi hatırlamıyorum. Ama bendeki ilk belirtilerini şöyle sıralayabilirim:

Depresyon Belirtileri

1-    Hiçbir şey yapmama isteği. Bu istek o kadar ağır ki kalemi kaldırmaya, 100 metre yol yürümeye veya dolabındaki basit bir karmaşayı toplamaya engel.

2-    Yüksek derecede tembellik. Her şeye üşenmek ve üşendiği için neredeyse yemek yemek bile istememek.

3-    Normalde her gün banyo yapan biriydim, bu depresyon döneminde iki günde bire çıktı.

4-    Bu dönemde neredeyse hiç makyaj yapmadım. Çok sık olmasa da arada makyaj yapan biriyim.

5-    Giyimime özen göstermedim. Topuklu ayakkabı çok sevmeme rağmen hiç giymedim. Çünkü kendimi inanılmaz yorgun hissediyordum. Bir kez giymeyi denedim ve hemen gün içinde ayakkabımı değiştirdim düz taban bir ayakkabıyla.

6-    Yüzünde hep bir yorgunluk, somurtkanlık. Kendime bakmadığım ve mutsuz olduğum için kendimi hep çirkin hissettim.

7-    Vücudum bile depresyondaydı. Şöyle ki yüzümü çirkin buluyordum bu dönemde. Aynaya baktığımda kendimi iyi hissetmiyordum. Bacaklarım, kollarım, genel olarak derim bir garipti. Yani sanki tüm ruhum ve bedenim depresyondaydı. Bu dönemde eski alışkanlığım olan tırnak yemeye başladığımı söylemem şaşırtıcı olmaz herhalde.Tüylerim bile ilginçti, bacaklarımdan tüylerimi alırken bacaklarım yara oldu.

8-    İşyerindeydim bu dönemde. Ve herkesin iş yaptığım ya da çalıştığım bana imalı konuştuğunu hissediyordum. Ben o kadar somurtkan ve mutsuz olunca bence insanlara negatif imaj veriyordum ve o yüzden insanlar bana öyle davranıyordu.

9-    İşyerinde sürekli işlerimi yetiştirememe. Sürekli acele etme, ama acele ederken yanlış yapıyor, yanlış yaparken strese giriyor, strese girince de terliyordum. En kötüsü de sanırım kendimi salak, yeteneksiz ve hiçbir şeye yaramayan biri gibi hissediyordum. Aldığım tüm diplomalar önümde olmasına rağmen bunları tesadüf bir şekilde aldığımı düşünüyordum.En basit işleri bile ya yanlış yapıyordum ya da yapamayacağımdan korkuyordum. Hayatım boyunca kendimi hiç salak hissetmemiştim. Bu dönemde kendimi hep salak hissettim.

10- Kendimi çok yorgun hissediyordum. O kadar yorgun ki eve gidiyorum, uyuyorum, kalkıyorum lanet ederek işe geliyorum, işlerimi yapıyorum. Ama işler hiç bitmiyor, unutkanlık bitmiyor. Evet depresyon inanılmaz bir şekilde unutkanlık yapıyor. Eve geliyorum, uyuyorum. Canım hiçbir şey yapmak istemiyor çünkü.

11- Depresyon = Yaşayabileceğin kadar gıda almak. Geri kalan her şey anlamsız geliyor.
Depresyon = Uyuma isteği. Bu dönemde enerjin o kadar düşük oluyor ki, uyuma harici hiçbir istek gelmiyor insanın içinden.

12- Bazen en sevdiğim birinin öldüğünü düşünürüm. Eskiden yaptığım gibi. Ama bu sefer sanki hiçbir his hissetmiyordum. Moralim bozulmuyordu. Her şey boş gibi. Depresyonda iken sanki bir ipte salınıyorsun. Sana yön veren rüzgâr, senin kabiliyetin yok, seni etkileyen çevren, moralin onlarla bozuluyor, ama düzelmiyor. Rüzgâr seni sadece sallandırıyor yani dik tutmuyor.

13- Bu dönemde en çok gelen şeylerden biri ağlama krizleri. Birisiyle konuşurken anlamsız yere, en komik yerde ağlayabilme yeteneğine sahiptim.

14- Yorgunluk. Hiçbir şey yapmama isteğine bağlı olarak ben de bir de bu vardı. Sanki her gün kamyonlarca yük taşıyormuşum gibi yorgun hissediyordum kendimi.

15- Bu dönem boyunca denediğim hiçbir kıyafeti beğenmedim. Ve aldığım şeyleri de giyemedim. Hiçbir şeyi kendime yakıştıramadım.

16- Ve hiçbir işimi özel ya da iş yetiştiremedim.

17- Her gün en yakınımdaki insanlarla kavga ettim ve dediklerine alınıp ağladım.

18- Sürekli her olaydan, her konudan, her sözden şikayet ettim.

Depresyondan Nasıl Çıkılır?

1-    Depresyondan çıkmak için internetten bir sürü kişisel gelişim sitesinden yazı okudum, bir sürü aile, arkadaş, akraba, büyük tavsiyesi dinledim. Çünkü bu illetten çıkmak istiyordum. Mutsuzluk dünyanın en kötü şeyi, umutsuzluk ondan da kötü. Aileme psikoga götürmelerini söyledim. Ama onlar iyi olduğumu düşündüler. Psikolojik destek almanın ne olursa olsun daha iyi olacağını düşünüyorum. Çünkü eğer Allah inancı olmasa insanı intihara sürükleyecek bir süreç.

2-    Depresyona gireni en iyi depresyona giren anlar hesabı eksisozluk’deki https://eksisozluk.com/depresyondan-cikma-yontemleri--1870303 depresyondan çıkma yöntemleri başlığında yazanları kırk defa okudum, kimisi uyguladım.

3-    Bu dönemde evde gereksiz yere internete de girdiğim zaman da oldu. Ama yoğun çalıştığım için yine az bir vakit kalıyordu.

4-    Yazılarda hep spor yapmanın depresyona iyi geleceği yazıyordu. Bunun için kendimi çok zorladım. Yürüyüş yaptım, ama bedenim o kadar ağır geliyordu ki, bunda çok zorlandım.

5-    Bir gün yüzmeye gittim ve yemek yaptım. Sadece o gün depresyondan kurtulduğumu hissettim. Ama ertesi gün iş stresi vs daha da artarak depresyonu tetikledi.

6-    Depresyondan çıkmak için belli bir yöntem yok aslında. Okuduğum şeyler az çok faydalı olsa da o dönemki psikolojiniz bunu yapmaya dayanıklı değil. Spor yapmak için kolunu kaldıracak gücün olması lazım. Ama depresyonda iken su içmeye bile üşendiğimi söyleyebilirim.

7-    Bir şeyler yapmak, yemek yapmak, yüzmek, bir resim yapmak vs yararlı olabilir.

8-    Yalnız kalmayın, çevrenizde sizi destekleyecek, bir kulağınızdan girip diğerinden çıksa da size öğüt verecek birileri olmalı.

9-    Müzik dinleyin demiyorum. Çünkü bu dönemde müzik sevdiğim halde hiçbir şarkıyı dinlemedim.

10- İki kez tatile gittim ve ikisi de yaramadı. Fotoğraf çekmeyi ve çekilmeyi sevsem de çok az çektim ve çekildim. Çünkü çok bitkindim. Ruh gibiydim.

11- Üç dört kez en yakın (en yakın arkadaşlarımdan biri, iki kuzenim, başka arkadaşlarım) denilebilecek kişilerin düğününe gittim ve düğün, eğlence hiç keyfimi yerine getirmedi. Hatta nihah şahidi bile oldum, ama hiçbiri çözüm olmadı. Düğünde bile sürekli kendi halimi düşünüp başkalarına özenip mutsuz oluyordum.

12-Ben psikolog ya da psikiyatrist desteği almayı çok düşündüm. Ama almadım.

Depresyondan nasıl çıktım?

Belki girdiğim depresyon Meryem Uzerli’nin girdiği bıkkınlık sendromu falan da olabilir. İsmi ne olursa olsun ben böyle olmaktan mutsuzdum. Bir şeyler yapıyordum, geçsin istiyordum. Her gün Allah'a dua ediyordum geçsin diye.  Ama dediğim gibi geçiremiyordum.

Geçen hafta ne oldu bilmiyorum. Beni mutsuz eden bu sembolleri arkamda bıraktım. Biraz da hasta oldum. Üşütmüşüm, ağrı çekerken gerçekten sağlıktan başka her şeyin yalan olduğunu düşünmeye başladım. Güldüğümü, işlerimin yola girdiğini, insanlarla iletişiminin düzeldiğini, konuşacak şeyler bulabildiğimi gördüm. Bu dönemde çok yakınlarımla bile konuşacak bir şey bulamıyor, herkesin dediğine inanılmaz alınıyordum çünkü.

Depresyon bir anda geçmiyor. Nezle gibi aynı. Nezlede de sen ne yaparsan yap belli bir süre geçmez, kalır. Nezle bir haftaysa depresyon da iki ay sürüyor. Nezle de bir sabah kalkmışsın geçmiş gitmiş olur. İyileşmişsindir. Depresyon da benim için öyle oldu. Bir sabah kalktım ve güzel geldim. İşlerim yola girdi, unutkanlığım gitti. Moralim düzeldi. Ufak problemlere üzülmez oldum. Eski Pınar oldum yeniden. Bu aralar tüm sevdiklerim yanımdaydı. Bu yüzden ne olursa olsun sevdikleriniz hep sizinle olsun. Benden size ufak tavsiyeler. Bekleyin, depresyon elbet geçer.

 --Artık en güzel şarkıları, en güzel yaz havasında dinleyebiliriz. Size Ezginin Günlüğü-Dargın Mıyız? tavsiye ederim.--