Yalnız Ruh Sahnesi
Dün-ya ve bencil bir oyuncu ben... aynı perdeye denk gelmiş yalnız ruhlarız biz, korkak ve silinmiş isimlerimiz... aynı karede kaybolan yüzlerimiz... tüm adımlar tanıdık uzaktan uzaklar başlangıca öyle yakındır ki oysa büyümüş, korkularda bedenlerimiz… ne bir gemi ne de bir balık olma umudunda ruhlarımız uçları dokunur şarkıların boşluğa şimdi ölmelerin zamanındayız... Sahibi belirsiz bir türküdür kimi zaman yaşam Henüz sallamadığı bir beşiğiz, Annenin ellerine bırakılan, beyaz ve kimsesiz… bir boş zamana düşer saatler, boşluktan öteye.. kaybolur… kaybolur her şey mavinin içinde. Öylece sinmiş adımız renklerimize. Öylece durur renkler içimizde. Unutmuşuz kimsesiz rollerimizi oyunumuzda, Yaşamımız ki; Eksik bir kanadını ararız Kaybolmuş uçurtmanın Mavideki beyazın içinde.