Karar alma süreçleri.
Okul bitti. Farkında olmadan dört sene daha geçip gitti hayatımdan. Yüksek lisans yapacağımdan bir şekilde hala öğrenciyim. Ama ne olursa olsun artık bir mezunum. Mezun olmak büyümekle ne kadar eşdeğer bilinmez ama. Ben bu son birkaç haftadır ciddi anlamda çocukluktan çıktığımı büyüdüğümü hissettim. Eskiden çocuk olmaktan bıkmışken; şimdi büyük olduğunu anlayıp kendini alınması güç kararlar ortasında bulmak daha kötü oldu. Giden eski geleni her şekilde arattı. Karar demişken benim kadar kararsız bir insanın; aynı anda dört beş kararı vermesi güç –hele ki bunlar hayatına bir şekilde yön çizecekse.- Bir kapıyı kapatsam da başka kapılar açma zorunluluğu beni düşünce buhranından bir türlü kurtaramadı. Büyüdüm. Bunun farkındayım. Saçma hallerim değil büyüyen. Düşünmeyi hiçbir zaman bıraktığımı hatırlamıyorum ama; şimdi cidden artık düşünüp karar verme zamanı. Ama işin kötüsü bu kadar kararı bir anda vermek. Kafam o kadar dolu, o kadar yoğun ve yorgunum ki; düşünmeye, konuşmaya, okumaya