Sıfır değil dört
Dörtle sıfır ne zaman eşit oldu ki biz eşit olalım birbirimize? kelimeler cümleye döndüğünde ağır harfler sessiz rakamlar ölü. benim gözlerim kuru yaşlarım eksik yirmi sekiz yaşım kalbim kırk iki, ruhum üç yaşında. ne bir kelebek kanatlandırabilir beni ne bir ses unutturabilir sözleri. cümleler değil sadece kelimeler de ağır… oysa söylemek isterdim büyükçe sevdamı kızgınlığımı, yokluğumu. sesim yok. uykuda gibi konuşmuyor dilim. bitsin diyorum bu sefer bitsin, kalmasın sözcüklerim içimde bir adım ötemde uzak, bir zaman aramda geçmişim. dört kez gidelim buradan dört kez tutalım güneşi içimizde belki o zaman yaklaşır dörtler sıfıra…