Yalnız Ruh Sahnesi

Dün-ya
ve bencil bir oyuncu ben...
aynı perdeye denk gelmiş
yalnız ruhlarız biz,
korkak ve silinmiş isimlerimiz...

aynı karede kaybolan yüzlerimiz...

tüm adımlar tanıdık uzaktan
uzaklar başlangıca öyle yakındır ki oysa
büyümüş,

korkularda bedenlerimiz…

ne bir gemi

ne de bir balık olma umudunda ruhlarımız

uçları dokunur şarkıların boşluğa

şimdi ölmelerin zamanındayız...

Sahibi belirsiz bir türküdür kimi zaman yaşam

Henüz sallamadığı bir beşiğiz,

Annenin ellerine bırakılan,

beyaz ve kimsesiz…

bir boş zamana düşer saatler,

boşluktan öteye..

kaybolur…

kaybolur her şey mavinin içinde.

Öylece sinmiş adımız renklerimize.

Öylece durur renkler içimizde.

Unutmuşuz

kimsesiz rollerimizi oyunumuzda,

Yaşamımız ki;

Eksik bir kanadını ararız

Kaybolmuş uçurtmanın

Mavideki beyazın içinde.