Bennu Yıldırımlar ve Süper Baba'nın değişmezliği.

Süper Baba'dan en çok Elif'i hatırlıyorum, Fiko'dan bile daha çok. Elif'in yani Bennu Yıldırımlar bir bu dünyadan olmama takıntısı, bir farklılığı, bir banane ben giderim havası ve güzel bir sesi vardı. Elif deli, Elif gizemli, Elif mine etekli, Elif farklı. Elif hep farklı geldi onca gelip giden kişiliğin arasında bana. Belki içindeki Bennu Yıldırımlar'dandır bu. Her zaman bir adım yanımızdaymış izlenimi veren gülüşüyle yakaladı ekranlarda bizi. Biz onu ilk gördüğümüzde yani bir cuma akşamı televizyonun önünde diz çökmüş Süper Baba'yı izlerken çok küçüktük. Zira ben babamın hangi şarkıcıyı seviyorsun sorusuna, koltuktan kıpırdamadan Mustafa Sandal diyecek kadar küçüktüm. (bilmem neden böyle saçma şeyler gelir aklıma ve neden hiç unutmam) O öyle deli dolu adımlarıyla yürürken yolda, kaçarken polisten, aşktan, Fikodan, hayattan; öylece giriverdi içimize. Kimi zaman onunla tanıştığımı sanıp saçmaladım rüyalarımda.

Ama bakıyorum da seneler geçmiş Süper Baba biteli ve Bennu Yıldırımlar ile tanışalı. Yine de hiçbir şey değişmeden kalmış aklımda. O güzel ve bir rüzgar esintisi kadar yakın, her an gidecek kadar da uzak. Sanırım Türkiye'de en sevdiğim oyuncu Bennu Yıldırımlar. Kimi zaman 'yaprak dökümü'ne bile bakabiliyorum sayesinde. Diyorum ki bizim Fikonun peşinde Fikret olup çıkmış pek sevgili Elif. Aslında çoktan olmuştu ya Fikret; tiyatro sahnelerinde. Belki daha çok görürürüz onu yeni projelerde; öyle güzel olur ki!

Not: Belki yakın bir zamanda Bennu Yıldırımlar ile ilgili güzel bir yazı yazarım, yani çok yazmak isterim. Ayrıca Mehlika'ya not; sınavlardan sonra (umarım) sahnelerdeyim. Bir daha bana kızmana gerek kalmayacak Milka.