Merhaba Hayat
Bugün çarşamba. Eskiden çok severdim çarşambaları, biraz `ç` harfine olan sempatimden, biraz da onun hem özel, hem de boynu bükük diğer dillerde anılmamasından, bazen bizim bile es geçmemizden. Şimdi yine Yeni Türkü dinliyorum. Uzun zamandır zaten hep aynı şarkılarında buluyorum kendimi. Aslında kendimi kaybetmedim pek. Kaybediyorum bazen. Çok yoruluyorum sanırım, yazmaya bile üşenecek kadar. Kaplumbağam öldükten sonra uğramaz olmuştum buralara. Şimdi bugün buraya geldiğim ve bunu bir çarşamba gününe sığdırdığım için kendimle gurur duyuyorum. Bu aralar nedense kendimi seviyorum, öleceğim zaman yaklaşıyor sanırım. Bir şeyleri sürekli saklamaktan sıkıldım artık. Mit de olmadığıma göre konuşmalı deyip bugün `pat` diye söyledim bir seyi. Aferin bana. Rahatladım doğrusu. Bir sürü sevmediğim özelliğim de olsa bu pattadanak her şeyi söyleme huyumu çok seviyorum. Bazen de sevmiyorum tabii. Bir de başım dönüyor, üşüyorum uzun zamandır.. Yazın hırka giyen salak bir tipim, millet nezle mi olmuş a