1.sınıfa başladığım günü, gece yatarken heyecanımı, kalemlerimi, çantamı, defterimi, kalem kutumu dün gibi hatırlıyorum. İlk sıra arkadaşımı, siyah camlı gözlüklü öğretmenimiz Hasan Saray’ı, sınıfımım 1-C’yi, gülen gözlerimi, okula gitmek isteyen küçük kalp atışımı, öğretmenin ilk gün erken çıkarmasını, küçük karıncalar gibi serviste yolumuzu bulmamızı, her şeyi hatırlıyorum. Yarın Bilge de 1.sınıfa başlıyor. Belki ben ondan heyecanlıyım, çantasını, kalem kutusu, suluğu, kıyafetleri hazır. Bir yandan diyorum sanki dün doğdu, ne ara okula başladı. Bir yandan da ne güzel diyorum bir insanın büyümesine eşlik etmek, onunla büyümek, güzelleşmek, kalbini doldurmak. Ona en güzel kalemleri, defterleri aldım. Bunca zaman dolmakalemlerim de dâhil hepsini kullandı zaten. Onun için inşallah güzel bir eğitim başlangıcı olur. Endişelerimiz silinip güzel anıları yaşayacağı, huzurlu, mutlu ve başarılı olacağı bir yıl olur. Yazmak istedim. Bir anı kalsın bugünden, bu güzel andan.
biliyorum sınavların başladı, benimde başlayacak az kaldı, önemli değil; her şey başlar ve biter.. Neler başlayıp bitmedi ki; ne kadar çok şey doğru ya da yanlış bir şekilde bitti. bitti.
YanıtlaSilBaşlamak üzerine kurduğumuz dünya bitmek için dönüyor halbuki.
Son yazımı, kesişimleri, okumadın hala, biliyorum ki 2 hafta içinde de okumayacaksın, ama bekleyeceğim, bütün bunlardan sonra "kötü" dersen de sana ne gazoz ne çikolata!!!
İkinci kata gidelim bi gün yine,sevdim ben orayı, saatlerce hiç bir şey düşünmeden orda kalmak istiyorum, hafif bir müzik çalsın, loş bir köşesine çekileyim masaya da şiir kitapları yığalım okuyalım okumayalım yığalım tamam mı? Bunu yapalım? SOnra ağlamak istiyorum. Güleceksin belki ama öyle işte ağlamak istiyorum, sebepsiz yere. Çünkü hiç ağlamadım uzun zamandır, bu insan doğasına ve duyguya aykırı birşey; duygudan kopmamalıyım...
""ölüyorum tanrım
bu da oldu işte
her ölüm erken ölümdür
biliyorum tanrım
ama ayrıca aldığın şu hayat
fena değildir
üstü kalsın...
cemal süreya""
(ne o, ahmet arif mi okuyacağımı zannettin:) )