Delilik, doktora sıralarında
Yeditepe İstanbul yayınlandığında ben liseye gidiyordum. İlk yayınlandığı sıralarda izlememiştim, Burçak izlerdi hatırlıyorum. Yıllar sonra uykusuz gecelerde, Bilge için kalktığım sıralarda izlemeye başladım. Oradaki Yusuf adındaki biri “Otuz beş yaşındayım, daha hiçbir şey yaşamadım ki ortasında olayım hayatın. Ama kenarındayım o kesin. Hem de en kenarında.” böyle diyordu. Bunu dinlediğimde otuz iki yaşındaydım, şu an otuz altı. Çocukken otuz yaşındaki insanlar insanın gözüne ne kadar büyük geliyor. Lisede öğretmenlerimizin çoğu otuzlarındaymış. Sınıflarımız küçükmüş ve kopya çektiğimizi de çok rahat görebiliyormuş öğretmenlerimiz. Otuz ikideyken düşünmüştüm, gerçekten ne yaşadım ya da neler yaşadım ve ne ürettim, neredeyim diye? O günlerde sadece uyumak istiyordum ve doktorayı dondurmuştum. Günlük birkaç saatlik uykuya sığınan gözlerim sadece uykuyu arıyordu. Şimdi otuz altıma geldiğimde tekrar soruyorum kendime? Ne yaşadım? Neler yaptım? Ne olmak isterdim ve ne oldum gib...