tag:blogger.com,1999:blog-34672275.comments2020-02-15T15:13:03.144+02:00Rüzgara doğruPınarhttp://www.blogger.com/profile/01374824816260939976noreply@blogger.comBlogger165125tag:blogger.com,1999:blog-34672275.post-30543974278808439872020-02-14T14:22:31.204+02:002020-02-14T14:22:31.204+02:00Belki iyi bir şair olamazsın ama çok iyi bir keli...Belki iyi bir şair olamazsın ama çok iyi bir kelime kurucusu olabilirsin. Kelimeleri iyi kullandığını ve onlarla anlatmak istediklerini güzel kurguladığını söyleyebilirim. Son not: Bir gün en dibe düşsen de yazmaktan ve anlatmaktan vazgeçme.. Çünkü seni var eden kurduğun cümleler, anlattığın anılar.. Sevgilerle. Aylak Kızın Notlarınoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-34672275.post-48559811779587772922017-10-23T00:26:32.850+02:002017-10-23T00:26:32.850+02:00Bende geçmiyor ya napsam gecmiyir yorgunum bitkini...Bende geçmiyor ya napsam gecmiyir yorgunum bitkinim okula gidesim yok ben böyle değildim hayatimda ilk defa deprosyana girdim sanki o seyi ben hissediyorum zor allahim hala cikmadim çıkmak istiyorum yalanlar söylüyorum hep sevgilimden ayrıldım çünkü deprosyandaydim onunla alakasi yok girmemin sebebi ailevi okul arkadas cevreydi beni etkileyen sürekli bir baski icinde kalmakti bazen ölesim falan gelior çünkü yorgunum bitkinim istek yok eskiden ben böyle değildim hatta depresyona bile inanmazdim one be derdim şu an ne olduğunu biliyorum çok zor geçmiyor bi gun uyanıyorsun aa çıkmışım deprosyandan diyorsun ama degil çıkmamısin hele bu dönemde arkadaşlarının yakınlarının yaninda olmamasi kendi kendine mücadele vermen o daha kötü inşallah bir gün geçer Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-34672275.post-6903114477441599282017-10-19T21:12:34.059+02:002017-10-19T21:12:34.059+02:00Ben 13 senedir çıkamadım seninki şımarıklıkmışBen 13 senedir çıkamadım seninki şımarıklıkmışAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-34672275.post-51924829040754350912017-10-16T14:07:29.751+02:002017-10-16T14:07:29.751+02:00Merhaba herkese, sanırım bir dönem kendimize olan ...Merhaba herkese, sanırım bir dönem kendimize olan güvenimizi kaybettiğimiz için bu durumu yaşamaktayız. Yeni bir şeyler yapmamak, sevgisiz kalmak, yediğimiz kazıklar ve güvensizlik bizi çevremizden de kendimizden de uzaklaştırmakta. Tabii bu durumunda kendine göre yan etkileri oluyor. İşte bu da depresyon olarak adlandırdığımız tepkimedir. Bu bunaltıcı süreç hemen geçmiyor. Ölü gibi hissetmek, yaşamın değersiz olması, insanları ve kendinizi takmamak, eskiden keyifle dinlediğiniz şarkıların sizde hiçbir şey hissettirmemesi, her şeye gereksiz bir şekilde ağlama seansları, iştahsızlık, kaçma isteği fakat sığınacak tek yerin yatak ve uyku olması vb. gibi. Hiç mi kurtuluş yok var elbet. Ortam değişikliği, kitap okumak, yürüyüş yapmak, yeni kişiler tanımak, daha önce yapmadığınız şeyleri yapmak, kendinizi sevmek ve sizi sevenlerle birlikte olmak, plan yapmak ve ona uymaya çalışmak, ani kararlar vermemek ve ney dinlemek rahatlatabilir ve bir nebze olsun size de bir çare olabilir. Antidepresan sadece aldatır. Yönelmemenizi tavsiye eder. Pes etmeden yaşamanızı güzelleştirecek çalışmalar içerisinde olmanızı temenni ederim. Sağlıklı ve mutlu kalın. Aylak Kızın Notlarınoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-34672275.post-7240691395862804452017-10-03T13:53:08.989+02:002017-10-03T13:53:08.989+02:00teşekkürler bu güzel yazı için.teşekkürler bu güzel yazı için.idealsosyalhizmethttps://www.blogger.com/profile/15301303746130543266noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-34672275.post-11916758955173838872017-07-23T21:21:44.472+02:002017-07-23T21:21:44.472+02:00Mal mısınız yaMal mısınız yaAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-34672275.post-82042227616644773092017-05-13T18:57:39.547+02:002017-05-13T18:57:39.547+02:00bir sene boyunca uiversiteyi kazanmak icin calisti...bir sene boyunca uiversiteyi kazanmak icin calistim ve basaramadigimi ogrendim bir haftadir nolucak diye bekliyorum ama icimde hep bir rahatszlik hep bir endise var hayatimda ilk defa depresyona girdigimi kabul ediyorum galiba hayatimin en zorlu ilk sinavlarindan birini veriyorum pekte iyi gectigi soylenemez bir haftadir evden disariya adimimi atmadim gunde bi defa yemek yiyorum artk sigara dsnda her hangi bir arkadasim yokmus gibi hisediyorum ailem bu duruma cok uzuluyor ama hayatmda ilk defa onlarin uzuntusu beni uzmuyor anem agladgndee eskiden ben daha cok uzulurdum ama artk hislerimi kaybetmis gibiyim ilk okuldan beri en iyi arkadasim olan kisi bile bisey ifade etmiyor benim icin dune kadar onun icin canimi bile verirdim artik onun telefonlarina cevap vermiyorum yapilan her nasihat bana kufur gibi geliyor bana oneri verildiginde kiziyorum beni asagladigni hisediyorum insanlar mutsuz olmak degilde umutsuz olmak dunyanin en kotu seyiymis onu anladin etrafmdakiler uzuluyor ama herkes onumuzdeki sene daha iyi hazirlanirsin diyip bana umut vermeye calsyor ama nafile sanki hayatm hep boyle olucak gibi hisediyorum hicbir zaman klavyeye tamamen gercek duygularimim dokmemistin bu benim ilk defa yuzde yuz gercek duygularimi peylasmam oldu ama keske boyle biseyi hic yasamasaydim boyle bi siteye girmem bile beni mutsuz ediyor kabulenmek gercektende zor.Anonymoushttps://www.blogger.com/profile/07748488854694097644noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-34672275.post-18302097267188719372017-05-13T18:42:30.926+02:002017-05-13T18:42:30.926+02:00universiteye girmek icin bir yil boyunca calstm ve...universiteye girmek icin bir yil boyunca calstm ve bu gun kazanamadigmi ogrendim bir haftadir acayip sekilde tedirginim ama icimde hep bir umut vardi dun sorularin cevap anahtarina bakana kadar su an hayatimda ilk defa gercekten depresyona girdigimi itiraf edebiliyorum daha oncede boyle zor gunlerim oldu ama hic bu kadar zorlamamisti beni bir haftadir kendimede ailemedee hayati zindan etim diyebilirim annemlerde en az benim kadar uzuluyor ama ilk defa onlarin uzuntusu beni uzmuyor cunku zaten dipteyim sanki bi sene daha benim icin sadece izdirap olacakmis gibi geliyor hayatim boyunca deprsyona girenlere bi anlam veremiyodum ama su an oyle iyi anliyorum ki nasil hisetiklerini sanki onumde guzel yillar degilde sadece cekilecek cileler var su an sadece icimden gecenleri kayitsiz sartsiz olarak klavyeye dokuyorum mutsuzluk degilde umutsuzluk dunyanin en kotu duygusuymus onu anladim su an icimde kotu seylerden kotu fikirlerden baska bisey yok galiba hayatimin ilk sinavini veriyorum ama bu kadar zor olacagini hic dusunmemistim Anonymoushttps://www.blogger.com/profile/07748488854694097644noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-34672275.post-19647367783770984502017-03-28T11:16:22.157+02:002017-03-28T11:16:22.157+02:00Ayrıca şunu yazmayı unutmuşum yaza keman kursu ve ...Ayrıca şunu yazmayı unutmuşum yaza keman kursu ve ebru kursuna katılacam inşallah depresyondan kurtulmanın bence en büyük yardımcısı sevdiginiz bir uğraş edinmek diye düşünüyorum ben bir çözüm bulmazsam hayat kalitem düşecek sanat aşıgı biri olarak kendimi sanata adayacağım zaten yazmayı, edebiyat namına herşeyi çok severim ama şu meret zamanlar sevdigim herşeyi aldı benden özellikle okudugum bölüm başlı başına bir işkenceye dönüştü:( dil kursunada gitmeyi düşünüyorum ama itici bir gücüm yok ailem harika bir aile ama nafile oluyor herşey bu zamanlarda ne yapsam elimde kalıyor ama başaracağım başarmak zorundayım! Güne bu yazıyla başlamam belkide tesadüf degildi belkide birşeyleri değiştirecem aldıgınm kararlardan özellikle vazgeçmemeliyim yolumun ışıkları şuan çok loş ama karanlık degil yola devam etmeliyim...Songülhttps://www.blogger.com/profile/07100788010774854919noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-34672275.post-51056811517433085212017-03-28T11:05:43.166+02:002017-03-28T11:05:43.166+02:00Çok faydalı bir yazı.. depresyondan kurtulmanın yo...Çok faydalı bir yazı.. depresyondan kurtulmanın yollarini ararken bu yazınızı buldum ve kendi kendime dedim ki iyide bunları ben her Allahın günü yaşıyorum eğer kurtalamıyorsam bununla baş etmelimiyim? yoksa bununla yaşamalımıyım? diye.. ben özellikle sinirli bir insanım küçük bir yanlışta bile sinirlenir yeri gögü inletirim olmadı stres yaparım offlayıp poflarım hiçbirşeyle olmasa asabiyetimden kurtulamıyorum ve baş edemiyorum.okumadıgım psikoterapi kitapları, almadıgım antidepresan hapları kalmadı bi ara uyku problemim oldu uyku hapı kullandım kendimi öldürüyordum resmen bu iki hap yüzünden ve birgün hepsini çöpe attım zor oldu ama attım şimdi başka yollar arıyorum bi dostum depresyondan namaz kılarak kurtuldugunu söyledi aslında birçok kişiden duyuyorum bunu ama ben yıllar önce namazlarımı aksatmayan biriydim hiç olmazsa namazlarım vardı depresyonla beraber onuda bıraktım ve dahada dibe girdim elbette herkesin depresyonla yuzleşmesi farklı, herkes farklı şekilde kurtulmanın yollarını buluyor ve çogu kurtuluyorda bendeki sorun sanki ruh halimi kabullenmişim, sanki degil resmen kabulleniyorum ve bununla yaşamayı öğreniyorum bile bile lades misali ama bu asla bi çözüm değil ben bir çözüm peşinde değilim ondan kurtulamadım galiba!? Herneyse yazınız faydalı oldu cidden sagolunSongülhttps://www.blogger.com/profile/07100788010774854919noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-34672275.post-32349265562779412102017-02-10T17:30:46.613+02:002017-02-10T17:30:46.613+02:0015 yaşındayım, liseye geçmeden önce çok farklı bir...15 yaşındayım, liseye geçmeden önce çok farklı biriydim şimdiyse sadece gülüyorum arada gülerken ağlama isteği geliyor ve bastıramıyorum. Arkadaşlarımla problemlerim var neden hep ben olduğunu düşünüyorum. Yaşadığım hayattan çok sıkıldım, olduğum kişi olmak istemiyorum. Depresyon mu bilmiyorumAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-34672275.post-31293777420421103392017-01-31T14:51:17.786+02:002017-01-31T14:51:17.786+02:00esme ne güzel yazmışssın kuzum..36 yaşındayım ama ...esme ne güzel yazmışssın kuzum..36 yaşındayım ama annemi kaybedince benim de sığındığım tek liman bu...rabbimize aidiz onun mülküyüz ve bizi bırakmayacakAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-34672275.post-12688852756713239942017-01-27T18:41:58.279+02:002017-01-27T18:41:58.279+02:00bir ağırlık var üstümde yataktan kalktığımdan beri...bir ağırlık var üstümde yataktan kalktığımdan beri oturuyorum halbuki ve şuan akşam oldu ama hala yorgunum hasta mıyım diyorum yok değilim keşke hasta olsaydım ama değil çok üzgünüm.. yaşadığım hayal kırıklığı beni mahvetti bu yüzden böyleyim. gözyaşlarım hiç bu kadar akmaya meyilli değildi dokunsan ağlarım birde sınav var çok önemli benim için son şansım olan bir sınav.<br />geçen gün cinnet geçiricek kadar ağladım herkesi huzursuz ettim annemi üzdüm neden diyor söyleyemiyorum çünkü kızar ona mı ağlıyosun der biliyorum annem aşka inanmaz.. sınav daha önemli <br />en kötüsü ne biliyor musunuz o kişinin haberi yok başkası ile konuşuyor sevgilisi ile işte bu eni kahrediyor aylar önce demiştim sevgilisi varsa çok üzülürüm diye bana davranışlarından anlaşılmıyordu çünkü bana çok farklı davranıyordu özel denecek kadar.<br />bir konuştum onunla bana çok çok ağır sözler söyledi o bilmiyordu benim bu hale düşüceğimi gerçi bilse ne yazar beni hiç sevmemişti ki sevse böyle konuşmazdı acı vermek isteseydi bunları yapardı ancakk.<br />umutlanmadım umutlandırdılar onlar umutlansın diye yaptın sanki arkadaşlarım ısrarla o senden hoşlanıyor dediler başta yok dedim sonra öyle davranıyordu bende inandım seviyor dedim hayatımda ilk defa aşık olmuştum sandım en zararı kendime verdim.<br />benim için muhteşemdin tanımadığım halde herkesten çok değer verdim sevdi sonra kocaman hayal kırıklığı sonuç olarak bir enkazım şuan çok üzgünüm.<br />bir hafta geçti nerdeyse artık ağlamıyorum derken vbir anda yine kalbimin ağrısından bu depresyondan nasıl çıkarım dedim hiçbir şey fayda etmez de ben yinede ne olursa olsun.<br />nereye baksam onu görüyorum kitapta onun resmi var sanki biri konuşurken sanki o <br /> en kötüsüde şuan bakımsızlıktan bitmiş durumdayım kuaföre gidicem demiştim şimdi ne gerek var diyorum aynada bakmak istemiyorum çok çirkin hissedirum kahküllerim var asla vazgeçememem demiştim şuan saçlarım bakımsız ve toplu ben saçlarımdan bile vazgeçtim.<br />çok çabuk sinirleniyorum kimse benimle konuşamıyor sonra iyiyim diyorum gülüyorum bi anda çöküyorum tekrar kendimi kandırıyorum en sevdiğim şarkıları dinlememeye başladım her şey sıkıcı canım hiçbir şey yapmak istemiyor yatmak bile üstelik yanlız kalmaktan istemiyorum hemen aklıma geliyor insanlar yanımda iken beni gözlemliyorlar o yüzden sakin oluyorum. ailem sürekli ne oldu diyor akıllarına kötü şeyler geliyor sınava suç atıyorum<br />Ama biliyorum bu günler geçicek daha güçlü bir ezgin olucak.<br />şuan hiç iyi değilim. nasıl iyileşeceğimi bilmiyorum <br />eskiden yüzümde çaresizlik vardı şimdi acı var.. <br /><br /><br />Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-34672275.post-91533428684312632192016-11-12T14:26:47.540+02:002016-11-12T14:26:47.540+02:00Ben yilin 6 ayini belki asiri enerjik heyecanli ve...Ben yilin 6 ayini belki asiri enerjik heyecanli ve mutlu hissederek gecirirdim.Bu donemde yataktan inanilmaz bir enerjuyle kalkar sinav ceker ardindan kosar yuksek sesle muzik dinler kuslara gunese agaclara yildizlara gulumserdim.Sonra 2.devreye alti aylik duzene girdigimde ise ram tersi normal olurdun..zitti degil yani. Normal.. suanda her iki devreyi de yasayamiyorum.ne cok enerjigim ne normalim..gunlerimi kitap okuyarak gecirmeye basladim once sonra bu kadar cok bisey yapmadan bilgi tuketmekten tiksindim.Uretmeden hergun tuketmek hosuma gitmedi kitaplari biraktim,filmleri biraktim.giyinmeyi,gulmeyi,foto cekilmeyi,gezmeyi,okumayi,yazmayi...cunku halim yok..herseye agliyorum ve herkesten nefret ediyorum.en basta kendimden!bir mucize bekler gibi bir halim var..bu haldeyken kendi kendime kalkmayi deniyorum beceremiyorum oyleyse baska bir guc bana yardim etmeli kaldirmali!o guc de beni kaileye almiyor.Yardim etmedigini bildigim icin ona da kiziyorum.hic bahsedildigi gb yardimsever ve affedici olduguna inanmiyorum..Onla da kavgam bitmiyor...Sonuc:arkadasin yazdigi gibi bekliyorum belki gecer....Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-34672275.post-33937839657338935072016-08-18T00:48:44.113+02:002016-08-18T00:48:44.113+02:00siz ne diyorsunuz be. ben 28 yaşındayım ve tam 10 ...siz ne diyorsunuz be. ben 28 yaşındayım ve tam 10 yıldır depresyondayım. üstüne üstlük bir de bipolar oldum. onu da geçtim şizofren oldum. hiçbirisi depresyon kadar kötü değil. yaşayan bir ölüyüm ben meskenim insanoğlunun umutsuzlukları.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-34672275.post-71634698692331352742016-08-12T11:18:14.848+02:002016-08-12T11:18:14.848+02:00Benim de ortalama 4 aydır geçmiyor bunu çevremdeki...Benim de ortalama 4 aydır geçmiyor bunu çevremdekilere yansıtmamaya çalışıyorum. Zaten anlarlarsa babam ile annemin ilişkisi yüzünden olduğunu düşünecekler. Fakat tamamen yanlızlıktan. Yaşım daha 13 olduğundan dolayı ne antidepresan alabilirim, ne psikologa gidebilirim yapabileceğim tek şey evde saatlerce tavanı seyretmek.. Annem işten geldiğinde de zorla gülmeye çalışmak. Lütfen bana bir çözüm önerin ben artık durup dururken ağlamak istemiyorum....<br />Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-34672275.post-52302575033707674822016-06-10T18:23:19.312+02:002016-06-10T18:23:19.312+02:00Çözümü REVİOS-GRİ Bunu dinle. Düzenli olarak REVİO...Çözümü REVİOS-GRİ Bunu dinle. Düzenli olarak REVİOS un başka şarkılarını dinle. Emin ol geçecek.Anonymoushttps://www.blogger.com/profile/02981982502177029616noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-34672275.post-51451101565775366082016-05-28T20:03:11.837+02:002016-05-28T20:03:11.837+02:00hiç bir nedeni olmaksızın nasıl bu kadar mutsuzum ...hiç bir nedeni olmaksızın nasıl bu kadar mutsuzum bilmiyorum. aslında nedeni yok değil. var. çok var. ama önemli değiller. sevdiğim biri tarafından reddedilmem, her gün onu görmem, imkansız olduğunu bile bile onu düşlemem, hala onu düşündüğüm için kendimden utanmam, aşağılama, tiksinmem, kızmam dışında pek önemli bir sorun değil gibi. en azından sizin sorunlarınız yanında çok anlamsız. belki bununla başa çıkabilirdim, eğer o çok, en çok değer verdiğim, bana güç veren, destek olan arkadaşım benden bu kadar uzaklaşmış olmasaydı. hala yanımda biliyorum. ama eskisi gibi değiliz. başka bir arkadaşıyla daha mutlu sanki ben olmasam onlar çok daha mutlu olacak, birbirlerini daha iyi tamamlayacak gibiler. ben fazlalığım yanlarında. bu beni yalnız hissettiriyor. yalnız değilim. arkadaşlarım var. bana değer veren, değer verdiğim arkadaşlarım var. ona da kızamıyorum. haklı. ben de eskisi gibi değilim. benimle eskisi gibi eğlenemiyor. belki o da mutsuz ve o diğer kişi ona yardımcı olabiliyor. belki benim nasıl hissettiğimin farkında ama kendi mutluluğu için bunu görmezden geliyor. o da haklı. kendi problemlerimden onunla yeterince ilgilenemedim. ve şu an onu daha tam kaybetmemişken bile durumu düzeltcek hiçbir şey yapmak gelmiyor içimden. sonuçta bensiz mutlu. büyük ihtimalle benden daha çok seviyor onu. olsun. zaten kimsenin en sevdiği olamadım ben. bir de başarısızlıklarım var. okul. her şey daha da kötüleşiyor. herkes notlarıma sadece güldüğümü ciddiye almadığımı sanıyor. ama ben kendimden nefret ediyorum. ben o okula başladığımda herkes salaktı. biliyordum hepsinden daha iyi olduğumu biliyordum. bu yüzden mi bilmem hiç çalışadım. bilmiyorum. neden çalışmadım bilmiyorum. bir kez ipler elimden kaydı ve yakalayamadım. bu ben değilim. sürekli ağlıyorum. hayatımda güzel şeyler de var. hiç öyle çok çok güzel şeyler değil ama var. mutlu olmak için yetebilecek çok şey var. ama yapamıyorum. ve şimdi de ellerim duruyor. her zaman böyle oluyor. kendimi anlatmaya çalışmak çok anlamsızlaşıyor. anlatamıyorum. yetmiyor. o kadar şey yazdım ama hiçbiri anlatamıyor ne hissettiğimi. çok mutsuzumAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-34672275.post-42973233932988450552016-03-26T20:14:54.227+02:002016-03-26T20:14:54.227+02:00Belkide benimdir o bir kaç kişiden birisi. Seni an...Belkide benimdir o bir kaç kişiden birisi. Seni anlayabilen. Biliyorum galiba zamansızlık ne demek. Önemli değil ki dönmüş dönmemiş çok mu sanki. Anlamsız onca insan yaşamak için birbirini öldüren. Oysa ki bir an var ve bir an yok. Ne zaman biter, ne zaman gelir o an bilmiyorum ama beni rahatsız eden tek şey zaman. Demişssin ya kafamı parçalamak istiyorum bazen, ben de.. Böyle sinirden dişlerimi sıkıyorum annemin küçükken dediği gibi güzel şeyler düşünmeye çalışıyorum nafile. Dünyada sinirime dokunan o kadar çok şey var ki. Sanki bütün dünya hali üzerime çullanmış ölmemi istiyor,atlas gibi hepsini yanımda taşıyorum her yere. Zaten yapacak bir şey yok diyor çok ünlü bir karakter. Yapacak bir şey yok.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-34672275.post-31408505523540959112016-01-06T00:15:21.290+02:002016-01-06T00:15:21.290+02:00Merhaba, aileniz size karismasa emin olun daha köt...Merhaba, aileniz size karismasa emin olun daha kötü depresyona girersiniz farkli farkli depresyon çesidi vardir. Surekli olan hersey insani sikar<br />Anonymoushttps://www.blogger.com/profile/15852759335621838307noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-34672275.post-72780756833739274672016-01-06T00:14:59.903+02:002016-01-06T00:14:59.903+02:00Merhaba, aileniz size karismasa emin olun daha köt...Merhaba, aileniz size karismasa emin olun daha kötü depresyona girersiniz farkli farkli depresyon çesidi vardir. Surekli olan hersey insani sikar<br />Anonymoushttps://www.blogger.com/profile/15852759335621838307noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-34672275.post-4872393178285322892015-12-17T22:01:58.676+02:002015-12-17T22:01:58.676+02:00Sanki yazınızda kendimi gördüm. 3 yıldır depresyon...Sanki yazınızda kendimi gördüm. 3 yıldır depresyondan çıkamıyorum. Alkol psikolog yardımı ve ilaç tadavisi denenmesine rağmen hala çıkamamakla birlikte ilerlemede olmuyor depresyon durumumda. Şimdi ise sporu deneyeceğim hazırladığım planda koşu ardından duş alıp erkenden yatmak ve kalkmak umarım iyi gelir. Sizlerle deneyimlerimi ve sonuçları paylaşacağım belki faydam dokunur. <br />Anonymoushttps://www.blogger.com/profile/03934299631823029699noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-34672275.post-48470973545858619862015-12-17T22:00:26.304+02:002015-12-17T22:00:26.304+02:00Sanki yazınızda kendimi gördüm. 3 yıldır depresyon...Sanki yazınızda kendimi gördüm. 3 yıldır depresyondan çıkamıyorum. Alkol psikolog yardımı ve ilaç tadavisi denenmesine rağmen hala çıkamamakla birlikte ilerlemede olmuyor depresyon durumumda. Şimdi ise sporu deneyeceğim hazırladığım planda koşu ardından duş alıp erkenden yatmak ve kalkmak umarım iyi gelir. Sizlerle deneyimlerimi ve sonuçları paylaşacağım belki faydam dokunur. <br />Anonymoushttps://www.blogger.com/profile/03934299631823029699noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-34672275.post-90403485380255738662015-12-12T14:41:13.384+02:002015-12-12T14:41:13.384+02:00Mailim zamanyok@gmail.com Ege GÖNENÇ ulaşabilirsin...Mailim zamanyok@gmail.com Ege GÖNENÇ ulaşabilirsiniz.Pınarhttps://www.blogger.com/profile/01374824816260939976noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-34672275.post-77071598048856097342015-12-12T12:08:27.125+02:002015-12-12T12:08:27.125+02:00Pinar hanim iyi gunler lutfen sizinle iletisime ge...Pinar hanim iyi gunler lutfen sizinle iletisime gecmeme yardimci olun!Anonymoushttps://www.blogger.com/profile/14366419262182801292noreply@blogger.com