Sıfır değil dört

Dörtle sıfır ne zaman eşit oldu ki

biz eşit olalım birbirimize?

kelimeler cümleye döndüğünde ağır

harfler sessiz

rakamlar ölü.

benim gözlerim kuru

yaşlarım eksik

yirmi sekiz yaşım

kalbim kırk iki, ruhum üç yaşında.

ne bir kelebek kanatlandırabilir beni

ne bir ses unutturabilir sözleri.

cümleler değil sadece

kelimeler de ağır…

oysa söylemek isterdim

büyükçe sevdamı

kızgınlığımı,

yokluğumu.

sesim yok.

uykuda gibi

konuşmuyor dilim.

bitsin diyorum bu sefer

bitsin, kalmasın sözcüklerim içimde

bir adım ötemde uzak,

bir zaman aramda geçmişim.

dört kez gidelim buradan

dört kez tutalım güneşi içimizde

belki o zaman yaklaşır dörtler sıfıra…