Rüzgara doğru

Ön not: Bu yazı parçalar halinde yayınlanacak sıkmamak adına. Irkçıyım evet. Eğer buna tam olarak böyle deniyorsa ırkçıyım. Ne zamandı hatırlamıyorum. Bir arkadaşımla böyle bir tartışmaya girdik. Irkçısın ve değilsin tartışması. Otuz üç yaşındayım ve otuz yaşına kadar kimsenin beni böyle bir konuda eleştirdiğini ya da herhangi bir kişiyle böyle bir tartışmaya girdiğimi hatırlamıyorum. Ama bu çok yeni tanıdığım insan ki kendisiyle bir anda samimi olmuştuk. Bana bu kelimeyi uygun görüyordu. Öncesinde ırkçılık ya da insan ayrımcılığı hakkında bir düşüncem yoktu. İnsanları ayırdığım olmamış, milliyetinden ya da memleketinden dolayı davranış şeklimi değiştirmemiştim. Bunu bilinçsiz olarak mı yapıyorum diye düşündüm. Çünkü kafamda böyle bir düşünce yoktu.  Ertesi gün en yakın arkadaşımla konuşurken Mehmet dedim, ben ırkçı mıyım. Tam da konuşmanın ortasında sordum. Evet, dedi. Nasıl, evet Mehmet dedim? Beni hep kayırıyorsun dedi. Mehmet'e olayı anlattım. Benim gördüğüm ve bildiğim

  Ben Pınar'ım, ismim gibi düz, sade ve yalın. Bin dokuz yüz seksen yedi yılının ağustos ayında, hem de çok sıcakta, insanları nefret ettiren bir sıcakta, geceye yakın bir saatte doğmuşum. Saati hatırlamıyorum, anneme sormam lazım. Annem telaşlı benim, daha çok. Babam sakin, ben tipten yarı anne, yarı baba; karakter yüzde seksen babam; yüzde yirmi annem olmuşum. İlkokulda, ortaokulda çekingen, lisede çekingenliğini atmış, ama sessizliğini hiç bırakmamış, hep kalabalık çevresi olsa da yalnız kalmayı, kitaplarla kalmayı, kalemlerle oyun oynamayı, kalemleri, defteleri okula hazırlamayı zevk edinmiş biriyim. Ben kimim? Tersim. Tersten konuşan, kafası bir dünya, hayaller dünyasında, kendi kendine konuşan bir deli. Aslında şöyle uzay sistem merkeziyim demiştim kendim için öncesinden; aynen böyle biriyim. Legoyla oynamaya bayılan, sevdiği insanlar için yapmayacağı şey olmayan biriyim. Bir kusurum düz olmam, çok düz. Her şeyi düz söylerim, dolandırmandan. Buna üzülebilirsiniz, y